Wydarzenia
Wypełnij formularz zgłoszeniowy i po akceptacji przez naszego moderatora Twoje Wydarzenie pojawi się na poniższej liście
W kolejnych dniach
Dominik Wania Trio to jeden z wielu projektów, w jakich uczestniczą Max Mucha, Dawid Fortuna i lider formacji Dominik Wania, ale w takim właśnie składzie będziemy mieli okazję posłuchać ich 23 listopada w MSHM w Pruszkowie.
W 2013 roku grupa wydała debiutancki krążek Ravel z jazzowym opracowaniem suity Miroirs Maurice’a Ravela. Był to autorski debiut Dominika Wani, za którym przyszły najbardziej prestiżowe trofea. Płytę nominowano we wszystkich kategoriach do nagrody Fryderyk 2014 – najlepsza okazała się w kategoriach Debiut Roku i Jazz: Album Roku. Rangę pianisty podkreśliła także TVP Kultura, przyznając nagrodę Gwarancje Kultury w kategorii Jazz, Rock i inne.
W 2018 roku Wania ponownie został laureatem Fryderyka, tym razem za album Unloved kwartetu Macieja Obary, oraz pianistą roku w ankiecie Jazz Forum i muzykiem roku w ankiecie Polish Jazz.
U nas Dominik Wania zagra z Maksymilianem Muchą i Dawidem Fortuną 23 listopada o godz. 19.00. Bilety – 30 zł – do nabycia w Muzeum (pl. Jana Pawła II2).
Zapraszamy!
W sobotę, 23 listopada, o godzinie 15. w Muzeum Dulag 121 odbędzie się spotkanie „Józef Kiljański (1929-2019) – nieznany kronikarz Pruszkowa”. W czasie kolejnej odsłony „Pruskovianów” przedstawiona zostanie sylwetka zmarłego w tym roku Józefa Kiljańskiego, który przez całe swoje życie był silnie związany z rodzinnym Pruszkowem i z Duchnicami.
Józef Kiljański w wolnych chwilach gromadził materiały i spisywał historie dotyczące przeszłości swojej rodziny i najbliższych okolic. Pozostawił po sobie tomy niewydanych drukiem zapisków i wspomnień stanowiących bardzo ciekawe świadectwo wielkiej historii przetaczającej się przez nasze miasto, ale także małych historii zwykłych mieszkańców Pruszkowa i jego okolic.
O kronikarskiej pasji Józefa Kiljańskiego opowie jego syn – Jacek Kiljański. Nasz gość urodzony w rodzinnym domu Kiljańskich w Duchnicach, odziedziczył po Ojcu zamiłowanie do historii. W czasie naszego spotkania podzieli się z Państwem opowieściami o Ojcu Józefie, jego pisarstwie i o utrwalonych w nim ludziach: dawnych mieszkańcach, Duchnic, Żbikowa i Pruszkowa.
Józef Kiljański – historyk z zamiłowania, autor książki „O romantycznej i staromodnej wojnie” oraz wielu artykułów poświęconych historii Pruszkowa i okolic, które drukował w prasie lokalnej.
Jacek Kiljański – syn Józefa Kiljańskiego, absolwent żbikowskiej szkoły „Dziewiątki”, z wykształcenia lekarz endokrynolog.
W niedzielę 24 listopada o godzinie 17 zapraszamy na oprowadzanie w języku hiszpańskim. Wspólnie przyjrzymy się różnym postawom twórczym, zwiedzając wystawy:
- Guido Casaretto Duchy materii
- Wiesław Dymny Jestem ranny człowiek. Pisarz, aktor, malarz
- Shinji Ogawa Wchodzę w każdą rzeczywistość
- Mikołaj Smoczyński Ekspozycja prywatna
Przewodniczką będzie Zuzanna Kapała – miłośniczka sztuki i podróży, przewodniczka. Jest zafascynowana językiem hiszpańskim i kulturą latynoamerykańską, która miała okazję poznać podczas wymiany międzykulturowej w Argentynie w 2013.
Nie obowiązują zapisy. Udział w cenie biletu wstępu. Uczestnicy są proszeni o pojawienie się przy recepcji MOCAK-u pięć minut przed rozpoczęciem zwiedzania. Szacowany czas oprowadzania to 90 minut.
***
Visita guiada en español
El domingo 24 de noviembre a las 17:00 te invitamos a un recorrido en español.
Juntos veremos diferentes actitudes creativas, visitando exposiciones:
- Guido Casaretto Espíritus de la materia
- Wiesław Dymny Soy un hombre herido. Escritor, actor, pintor
- Shinji Ogawa Entro en cada realidad
- Mikołaj Smoczyński Exposición privada
La guía será Zuzanna Kapała, una amante del arte y los viajes. Fascinada por el idioma español y la cultura latinoamericana, que tuvo la oportunidad de conocer durante el intercambio intercultural en Argentina en 2013.
No hay inscripciones anticipadas. Participación en el precio del boleto de admisión. Los participantes están invitados a aparecer en la recepción de MOCAK cinco minutos antes de que comience el recorrido. Tiempo estimado de la visita guiada es de 90 minutos.
W niedzielę, 24 listopada, o godzinie 12. Muzeum Dulag 121 zaprasza na spacer po terenie dawnych Zakładów Naprawczych Taboru Kolejowego w Pruszkowie. Spacer poprowadzi znawca historii Pruszkowa – Szymon Kucharski
Warsztaty Kolejowe funkcjonowały na terenie Żbikowa od 1897 roku. Szybko zyskały status największego pracodawcy w Pruszkowie. Ich rozbudowa stała się także impulsem do rozwoju Żbikowa – w sąsiedztwie Warsztatów szybko zaczęły wyrastać liczne kamienice, powstała szkoła kolejowa a w późniejszym okresie osiedle pracownicze i szpital, które stały się zalążkiem szybko rozwijającej się dzielnicy przemysłowej zwanej Żbikówkiem.
Po dwudziestu latach od likwidacji Warsztatów, na dawnym terenie ZNTK (obecnie Millennium Logistic Parks) znajdują się zabytki kolejowej przeszłości terenu – unikatowy budynek administracyjny, szkoła kolejowa, hale naprawcze, budynki techniczne czy wieżyczki strażnicze z okresu okupacji.
Spacer potrwa około 2 godziny i rozpocznie się przy siedzibie Muzeum Dulag 121.
Szymon Kucharski – pedagog, przewodnik, znawca historii Pruszkowa, absolwent pruszkowskiego Przedszkola Miejskiego nr 12 i Szkoły Podstawowej nr 12 im. J. Kusocińskiego. Ukończył również IX LO im. K. Hoffmanowej w Warszawie i Wydział Chemiczny Politechniki Warszawskiej. Przez lata pracował jako nauczyciel chemii w LO im. T. Zana w Pruszkowie i w IX LO im. K. Hoffmanowej w Warszawie. Doktorant IH UW. W wolnych chwilach podróżuje wraz z narzeczoną po najdziwniejszych zakątkach Polski oraz krajów środkowej i wschodniej Europy. Jest autorem i współautorem kilkudziesięciu publikacji książkowych, prasowych i internetowych, dotyczących chemii organicznej, historii regionalnej, historii architektury i historii wojskowości. Wieloletni członek Pruszkowskiego Towarzystwa Kulturalno-Naukowego oraz prezes Oddziału Warszawskiego Towarzystwa Przyjaciół Fortyfikacji. Współpracuje z Muzeum Dulag 121 od chwili jego powstania.
Muzeum Starożytnego Hutnictwa Mazowieckiego w Pruszkowie zaprasza na warsztaty, podczas których każda para (opiekun z dzieckiem) uszyje swojego Misia.
Zajęcia odbędą się w sobotę 30 listopada w godz. 11.30-13.30. Nie musisz martwić się o materiały – wszystkie będą na miejscu. Wystarczy zapisać się i przyjść. Koszt warsztatów – 50 zł od pary (opiekun i dziecko).
Uwaga! Obowiązują zapisy. Regulamin i karta uczestnictwa do pobrania na stronie Muzeum: MSHM.pl
MSHM im. S. Woydy w Pruszkowie, pl. Jana Pawła II 2.
W sobotę 30 listopada o godz. 16 zapraszamy na oprowadzanie po wystawie Jestem ranny człowiek. Pisarz, aktor, malarz, które poprowadzi znawczyni historii Piwnicy pod Baranami i biografka Wiesława Dymnego – Monika Wąs.
Monika Wąs – absolwentka filologii polskiej i teatrologii na Uniwersytecie Jagiellońskim. Współpracowała z „Rzeczpospolitą”, „Dziennikiem Polskim” i „Przekrojem”. Autorka biografii Wiesława Dymnego Dymny. Życie z diabłami i aniołami (Znak 2016) i Piotra Skrzyneckiego Demiurg i wizjoner (WAM 2018). Od wielu lat czynny przewodnik po Krakowie.
Nie obowiązują zapisy. Udział w cenie biletu wstępu. Uczestnicy są proszeni o pojawienie się przy recepcji MOCAK-u 10 minut przed rozpoczęciem zwiedzania. Szacowany czas oprowadzania to 60 minut.
Na wystawie prezentujemy kilkadziesiąt prac Wiesława Dymnego – obrazy, rysunki, kolaże, projekty okładek książek, plansze scenograficzne oraz fotografie wybrane z ogromnej spuścizny po artyście. W większości są one niedatowane, powstawały w formie szkiców na tym, co artysta w danym momencie miał pod ręką. Swoją twórczość traktował pobłażliwie, rozdawał znajomym, nie dbał o nią, ponieważ dla niego jej rola kończyła się w momencie, gdy praca została wykonana.
Jest to jedyny takiego rodzaju konkurs w Europie, który od 38 lat podtrzymuje tradycyjną grę na instrumentach pasterskich. Konkurs, w którym obecnie udział bierze ponad 150 instrumentalistów z kraju i zagranicy. Na przestrzeni lat uczestniczyli w nim instrumentaliści z Finlandii, Litwy, Białorusi, Meksyku, Australii, Hiszpanii, Szkocji, Irlandii, Niemiec, Bułgarii, Węgier, Ukrainy i Słowacji.
Uczestnicy w ciągu dwóch dni trwania Konkursu prezentują różne regiony Polski - Podlasie, Mazowsze, Kurpie, Podhale, Beskid Śląski, Kaszuby, Warmię, Wielkopolskę, Małopolskę i Lubelszczyznę. Konkurs pełni ogromną rolę w życiu kulturalnym regionu, aktywizuje społeczność lokalną oraz przybliża unikalne zjawiska kulturowe różnych grup narodowych.
Pierwszy dzień Konkursu, to przesłuchania zawodników w kategoriach trąby - ligawki, trombity, bazuny, rogi pasterskie oraz inne instrumenty pasterskie. Obie kategorie podzielone są na odpowiednie grupy wiekowe. W jury Konkursu zasiadają wybitni specjaliści z dziedziny muzykologii, etnomuzykologii, etnografii. Drugi dzień rozpoczyna uroczysta Msza Święta w Kościele celebrowana przez Biskupa Diecezji Drohiczyńskiej z udziałem uczestników Konkursu. Po niej odbędzie się podsumowanie Konkursu, wręczenie nagród oraz koncerty.
Historia Konkursu sięga 1975 roku, kiedy to Muzeum rozpoczęło działania nad reaktywacją tradycji gry na ligawce. O jednym z najstarszych instrumentów w Polsce - ligawce pierwsze wzmianki pojawiły się w 1778 r. Pisali o niej w swoich pracach m. in. Oskar Kolberg, Zygmunt Gloger. Zwyczaj ten trwał na wsi południowego Podlasia i północno-wschodniego Mazowsza do II wojny światowej. W czasie okupacji Niemcy zakazali posiadania i grania na ligawkach, obawiając się przekazywania umownych sygnałów przez podziemie. Po wojnie obyczaj grania na ligawkach zanikł prawie całkowicie. Początkowo Konkurs o zasięgu regionalnym został w 1980 roku przekształcony w Ogólnopolskie wydarzenie oraz rozszerzony o konkurencje innych trąb pasterskich. Z biegiem lat, rozrastający się zasięg tego wydarzenia przyciągał kolejne inne instrumenty pasterskie, a co za tym szło, kolejnych uczestników z Polski oraz z zagranicy. Rok rocznie zgłaszają się do Konkursu grupy narodowe i regionalne, chcące popularyzować swoje tradycje. Organizowany od trzydziestu pięciu lat Konkurs Gry na Instrumentach Pasterskich ma na celu kultywowanie zwyczaju umiejętności grania na instrumentach pasterskich wszędzie tam, gdzie takie instrumenty i osoby na nich grające występują w Polsce oraz w krajach europejskich. Jest to doskonała możliwość zaprezentowania tradycyjnych melodii, umożliwienie nawiązania kontaktów między wykonawcami tradycyjnej muzyki pasterskiej oraz podtrzymywanie i popularyzacja gry na instrumentach pasterskich. Uczestnicy wykonują melodie charakterystyczne dla danego instrumentu pasterskiego oraz regionu, z którego pochodzą. Dodatkowego charakteru nadają też regionalne stroje ludowe, w których występują instrumentaliści. Konkurs stwarza jednocześnie doskonałą okazję do osobistego kontaktu i spotkania wielu zainteresowanych tematem, a tym samym porównania efektów dźwiękowych i budowy instrumentów pasterskich występujących w różnych regionach Polski i Europy.
Uczestnicy podtrzymują jednocześnie Adwentowy zwyczaj gry na instrumentach pasterskich w swoich rodzinnych miejscowościach poprzez przygotowywanie się do Konkursu. Dźwięki tradycyjnych instrumentów można słyszeć o zmroku lub wczesnym rankiem w okresie Adwentu. Zachowanie, przekazywanie i utrwalanie autentycznych wartości kultury ludowej jakimi są prezentacje instrumentów oraz tradycyjnych melodii, powoduje, że jest to jedna z nielicznych imprez kulturalnych w naszym kraju pielęgnująca i podtrzymująca tradycje polskiego ludu i polskiego chrześcijaństwa.
Konkurs Gry na Instrumentach Pasterskich powoduje rokrocznie wzrost zainteresowania tradycyjną muzyką pasterską, popularyzację gry na instrumentach pasterskich, rozpowszechnianie oraz podtrzymywanie tej tradycji. Wydarzenie to, dzięki wieloletniej ciągłości istnienia, stworzyło ścisłą współpracę między grupami i jednostkami kultywującymi niematerialne dziedzictwo kulturowe oraz instytucjami, które to zabezpieczają. Instrumentaliści uczestniczą w Konkursie całymi rodzinami, co powoduje przekaz tradycji młodemu pokoleniu. Transmisja przekazu międzypokoleniowego jest nieodzownym czynnikiem rozpowszechniania i trwania tradycji gry na instrumentach pasterskich. To unikatowe wydarzenie zapewnia idealne warunki do kultywowania i przekazywania dziedzictwa przyszłym pokoleniom. Dzięki bezpośredniemu kontaktowi, szczególnie młodych uczestników, z różnymi grupami etnicznymi i narodowymi, wydarzenie skutecznie propaguje i uczy świadomości własnej tożsamości kulturowej oraz tolerancji dla innych niż własna. Powszechność Konkursu Gry na Instrumentach Pasterskich wzmacnia pozycję Muzeum Rolnictwa na kulturalnej i etnograficznej mapie Polski oraz Europy.
W konkursie uczestniczą instrumentaliści grający na mazowiecko-podlaskich ligawkach, góralskich trombitach, kaszubskich bazunach oraz na innych instrumentach pasterskich. Każdego roku w Konkursie bierze udział ponad 150 instrumentalistów, z których około 70 to dzieci w wieku do 16 lat. W Konkursie, oprócz wykonawców z Polski, występowali już instrumentaliści z Finlandii, Meksyku, Australii, Hiszpanii, Bułgarii, Irlandii, Szkocji, Niemiec, Litwy, Słowacji, Ukrainy, Białorusi, Węgier. Uczestnicy reprezentują różne regiony Polski - Podlasie, Mazowsze, Kurpie, Lubelszczyznę, Podhale, Beskid Śląski, Kaszuby, Wielkopolskę, Małopolskę.
Trzydzieści siedem lat istnienia Konkursu uratowało od zapomnienia muzykę pasterską oraz instrumenty. Reaktywowało tradycję gry na trąbach i instrumentach pasterskich. W ciągu kilkudziesięciu lat trwania tego wydarzenia powstały nowe ośrodki propagujące i uczące gry na ligawkach oraz innych tradycyjnych instrumentach. Wydarzenie realizowane jest dzięki dofinansowaniu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Występująca w Europie tradycja grania na instrumentach pasterskich, jej kulturowe znaczenie, jest podtrzymywana dzięki ogromnej różnorodności wiekowej uczestników. Młode pokolenia uczą się od starszych, bardziej doświadczonych muzyków, których spotkać mogą właśnie podczas trwania Konkursu. To wartościowy model uczestnictwa w kulturze i popularyzacja unikatowych zjawisk kultury ludowej. Konkurs propaguje podstawy oparte na własnej świadomości tożsamości kulturowej i tolerancji dla kultury innych grup etnicznych, poprzez stwarzanie bezpośredniego kontaktu z zanikającą tradycyjną muzyką pasterską. W jednym miejscu i czasie gromadzi różnych instrumentalistów, mówiących różnymi językami i gwarami, a pielęgnujących jedną dziedzinę kultury ludowej. Specjaliści w dziedzinie etnologii, etnomuzykologii, muzyki, muzykologii, folklorystyki oraz widzowie i uczestnicy mogą porównać efekty dźwiękowe i budowę instrumentów pasterskich występujących w różnych regionach Polski i Europy, a nawet świata.
Dyrektor Muzeum Okręgowego w Pile zaprasza na koncert „Chodźmy do Betlejem” w wykonaniu Julii i Grzegorza Kopala do tekstów kolędowych s. Bożeny Anny Flak 6 grudnia (piątek) 2019 r. o godz. 17.00 do Muzeum przy ul. Browarnej 7.
Dyrektor Muzeum Okręgowego w Pile zaprasza na koncert „Chodźmy do Betlejem” w wykonaniu Julii i Grzegorza Kopala do tekstów kolędowych s. Bożeny Anny Flak 6 grudnia (piątek) 2019 r. o godz. 17.00 do Muzeum przy ul. Browarnej 7.
Julia i Grzegorz Kopala to małżeństwo muzyków. Wydali wspólnie 3 płyty: z pierwszej „Pro Life”- aż 6 utworów znalazło się na pierwszych miejscach list przebojów muzyki chrześcijańskiej „Ślady Afryki”- misyjną propagującą adopcję na odległość oraz bożonarodzeniową „Światełko z Betlejem”, która jak poprzednie okazała się wielkim sukcesem wydawniczym. Zespół jest częstym gościem wszystkich rozgłośni katolickich w kraju i w wielu rozgłośniach polonijnych. Koncertowali w całej Polsce, Kanadzie i Wielkiej Brytanii. Zdobyli główną nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Piosenki o Ojcu Świętym Janie Pawle II w Kanadzie.
Grzegorz Kopala jest kompozytorem i producentem muzycznym, a na swoim koncie ma kilkadziesiąt produkcji fonograficznych, również muzyki chrześcijańskiej. Ogromną popularność zdobył z zespołem „Just 5”, który był wielkim wydarzeniem na scenie muzycznej w Polsce.
Julia Kopala jest absolwentką Akademii Muzycznej w Katowicach na wydziale: jazz i muzyka rozrywkowa i wykładowcą akademickim, trenerką głosu i uznaną wokalistką współpracującą z wieloma znanymi muzykami oraz absolwentką Podyplomowego Studium Arteterapii na Uniwersytecie Medycznym im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu. Wspierała swoim talentem znanych wokalistów w Polsce, a jej głos regularnie gości w radio i Tv w produkcjach komercyjnych. W tym roku wydała swoją solową płytę "ciałem, słowem, gestem".
Bożena Anna Flak, nazaretanka, urodziła się 4 stycznia 1950 roku w Saczynie, niedaleko Kalisza. Maturę uzyskała w Liceum Ogόlnokształcącym imienia Anny Jagiellonki w Kaliszu. Studia wyższe odbywała w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (polonistyka) i w Stanach Zjednoczonych. Obecnie przebywa w Londynie, prowadząc placówkę nazaretanek.
Opublikowała sześć tomikόw poezji. Kilkanaście tekstów kolędowych, które usłyszymy podczas koncertu, to przygoda, jak mόwi Autorka, nie tylko literacka, ale i w najszerszym tego słowa znaczeniu kulturowa, w sensie wspόłistnienia sztuk. Ani same słowa, ani sama muzyka, choćby oddzielnie doskonałe, nie udźwigną subtelnych wymogόw gatunku, jakim jest właśnie kolęda. Dla inteligentnej jednak interpretacji i zaskakującej intuicji muzykόw Julii i Grzegorza Kopala “nizanie gwiazdkowej opowieści”, przyznaje Poetka, było odpowiedzialnym, ale i radosnym wyzwaniem.
"Urodziny Marty" to wystawa inicjująca długofalowy projekt "Prywatne mitologie", zakładający stworzenie stałej przestrzeni dla międzynarodowej kolekcji sztuki współczesnej Muzeum Współczesnego Wrocław.
W latach 60. XX w. teoretyk sztuki Jerzy Ludwiński wieścił, że sztuka przyszłości zmierzać będzie do całkowitego połączenia się z rzeczywistością. Starcie się tych dwóch sił sprawiło, że cała walka o nową sztukę przeniosła się na pola wyznaczane przez stosunki społeczne, polityczne czy światopoglądowe, co znajduje odzwierciedlenie także we współczesnych artystycznych poszukiwaniach.
"Prywatne mitologie", to długofalowy projekt kierujący ku osobistym narracjom i intencjom, które mogą przyjmować różnorakie formy, jednak za każdym razem wynikające z pasji opisywania, analizowania i naprawiania świata. Jednocześnie w swoim założeniu projekt stawia istotne dla Muzeum Współczesnego Wrocław pytania o dziedzictwo myśli neoawangardowej.
Wystawa "Urodziny Marty" – inicjująca projekt "Prywatne mitologie" – próbuje badać te zależności, odchodząc od linearnego układu na rzecz podkreślenia prawa do wyrażania w sztuce tego, co indywidualne, intymne czy prywatne, aczkolwiek zdeterminowane społecznie.
Narracja wystawy odnosi się do trzech obszarów ramowych. Pierwszy z nich wiąże się z kwestią pamięci i historii zarówno na poziomie przechowywania minionych śladów, jak również odczytywania odmiennych wizji mniej lub bardziej odległej rzeczywistości. Drugi obszar dotyka sprawczości sztuki i jej uwikłania w utopie, ideologie czy społeczne zaangażowanie. Trzeci obszar odsyła do poszukiwań kształtujących doświadczenie tożsamości jednostki i społecznej interakcji, będących swoistą metodą analizującą nie tylko kwestie egzystencjalne, ale także wszelkie struktury, w których funkcjonujemy lub które podważamy.
Tytuł "Urodziny Marty" jest bezpośrednim nawiązaniem do prezentowanego na wystawie filmu rumuńskiego artysty Iona Grigorescu z 1976 r.
Artystki i artyści:
Antosz & Andzia, Ed Atkins, Monica Bonvicini, Włodzimierz Borowski, Bownik, Karolina Breguła, Olaf Brzeski, Stanisław Dróżdż, Ion Grigorescu, Igor Grubić, Aneta Grzeszykowska, IRWIN, Krištof Kintera, Piotr Kurka, Anna Kutera, Zbigniew Libera, Little Warsaw, Natalia LL, Angelika Markul, Honorata Martin, Gustav Metzger, Jarosław Modzelewski, Carlos Motta, Paul Neagu, Sándor Pinczehelyi, Agnieszka Polska, Laure Prouvost, Karol Radziszewski, Slavs and Tatars, Marek Sobczyk, Paweł Susid, Jan Świdziński, Goran Trbuljak, Jerzy Truszkowski, Krzysztof Wodiczko
Kurator:
Piotr Lisowski
Wernisaż:
6.12.2019, godz. 19.00, poziom 4. Wieczór otwarcia uświetni koncert Kuby Ziołka
Oprowadzanie kuratorskie:
8.12.2019, godz. 15.00
Wystawę dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Zakupy prac dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury w ramach programu Narodowe kolekcje sztuki współczesnej.
Instalacja jest częścią wystawy stałej z międzynarodowej kolekcji sztuki współczesnej Muzeum Współczesnego Wrocław pt. "Prywatne Mitologie. Urodziny Marty".
Prezentację stanowi dostosowana do przestrzeni Muzeum Współczesnego Wrocław i wykonana zgodnie z autorskimi wskazaniami Stanisława Dróżdża rekonstrukcja instalacji, którą artysta zrealizował w Galerii Foksal w 2002 roku. Ponad 10 km żyłki o grubości 1 mm łączy punkty wyznaczone według specjalnego systemu na ścianach, suficie i podłodze. Przestrzeń pozostaje niedostępna, ale jednocześnie materializuje się jej fizyczny aspekt.