Wydawać by się mogło, że film oraz muzea egzystują na zupełnie różnych płaszczyznach. Jednak przy dogłębniejszej analizie okazuje się, że mają wspólny mianownik. Cała filmowa fikcja jest w stanie dość gładko wkroczyć pod muzealne strzechy, aby połączyć to, co zmyślone z tym, co namacalne i prawdziwe.

Sztuka dość często wkradła się na plan filmowy. Istnieją obrazy, których wybrane sceny rozgrywają się w muzealnych wnętrzach.

Kod da Vinci, Ron Howard (reżyser), 2006 r.

Już na początku filmu traficie do paryskiego Luwru, gdzie zamordowany zostaje kustosz. Para głównych bohaterów stara się rozwiązać zagadkę jego śmierci. Po drodze zetknie się z wieloma teoriami spiskowymi oraz zmierzy z historycznymi łamigłówkami. W muzeum bliżej przyjrzycie się dwóm obrazom Leonarda da Vinci: Mona Lisie i Madonnie wśród skał.

O północy w Paryżu, Woody Allen (reżyser), 2011 r.

Oglądając ten film poczujecie się jakbyście spacerowali uliczkami Paryża i nabierzecie ogromnej ochoty, aby odwiedzić stolicę Francji. Wraz z bohaterami wkroczycie do Muzeum Oranżerii w ogrodach Tuileries. To tam eksponowane są gigantyczne płótna przedstawiające nenufary autorstwa Claude`a Moneta, a Gil zaimponuje innym swoją wiedzą na temat Pabla Picassa.

Następnie przeniesiecie się do Muzeum Rodina oraz Musée des Arts Forains, gdzie znajdują się nieużywane karuzele oraz wszelkie pozostałości po zamkniętych wesołych miasteczkach. Gil właśnie tam spotka muzę malarzy – Adrianę. Natomiast na spacer, para głównych bohaterów, wybiera ogrody Wersalu. Co ciekawe, do stworzenia plakatu filmowego wykorzystany został fragment obrazu Vincenta van Gogha Gwiaździsta noc.

Manhattan, Woody Allen (reżyser), 1979 r.

Czarno-biały obraz ukazujący relację między sześciorgiem nowojorczyków z artystyczno-intelektualną duszą. Zobaczycie ludzi, których trapią wewnętrzne niepokoje,a także borykają się z problemami egzystencjalnymi oraz przeżywają rozterki i prezentują swoje kompleksy. Cały film to hołd oddany Nowemu Jorkowi. Reżyser prowadzi nas ulicami miasta, pokazuje parki, całą miejską zabudowę oraz zaprasza na wystawę w Muzeum Guggenheima. Placówka mieści się na Manhattanie i właśnie tam poznają się główni bohaterowie: Isaac i Mary.

Kiedy Harry poznał Sally, Rob Reiner (reżyser), 1989 r.

To jedna z lepszych komedii romantycznych, gdzie nic nie jest oczywiste, a reżyser potrafi nieustannie zaskakiwać widza. Harry i Sally poznają się jeszcze na studiach i początkowo nie czują do siebie sympatii. Następnie, po latach, dochodzi jeszcze do kilku spotkań, aż w pewnym momencie przychodzi przełom. Przyjaźń przeradza się w uczucie.

Jedna ze scen została nakręcona w Metropolitan Museum of Art. Bohaterowie rozmawiają w pawilonie Dendur na tle egipskiej świątyni, której budowę zlecił w 15 r. p.n.e. rzymski gubernator Petroniusz. Zabytek trafił do Nowego Jorku w 1978 roku. Za ogromnymi oknami pawilonu widać drzewa okryte kolorowymi liśćmi, a za plecami Sally wyłaniają się egipskie popiersia.

Skyfall, Sam Mendes (reżyser), 2012 r.

W filmie sensacyjnym też jest miejsce dla sztuki. Skyfall to obraz o przygodach Jamesa Bonda. Cała akcja zawiązuje się w Stambule, a po kilku niebezpiecznych przygodach, główny bohater wraca do Londynu. Tam spotkacie go w The National Gallery, gdzie siedzi na ławce razem z Q (szef fikcyjnego wydziału naukowo-rozwojowego brytyjskich służb specjalnych).

Mężczyźni przyglądają się obrazowi Williama Turnera – Ostatnia droga Temeraire’a (to okręt ukazany w momencie holowania na miejsce rozbiórki). W tle zobaczycie płótna w złotych ramach wiszące na zielonych ścianach i zwiedzających, którzy spokojnie im się przypatrują.

Rosyjska arka,  Aleksander Sokurow (reżyser), 2002 r.

Prawdziwa uczta dla oczu! Cała akcja rozgrywa się w Ermitażu (Sankt Petersburg). Współczesny reżyser wraz ze spotkanym markizem de Custine (francuski podróżnik i pisarz) przenosi się w czasie i nagle znajduje się na dziecińcu Pałacu Zimowego (od 1922 roku należy do Ermitażu). Jest XVIII wiek. Podczas wędrówki przez 33 muzealne sale, mężczyźni spotykają m.in. cara Piotra Wielkiego, który wymierza baty swojemu generałowi, carycę Katarzynę Wielką biegnącą do toalety, rodzinę Romanowów jedzącą kolację czy żołnierzy Armii Czerwonej.

Film to historia 300 lat carskich rządów opowiedziana w 1,5 godziny. Szybkim krokiem przemierzycie korytarze Ermitażu pełne dzieł sztuki. Po drodze migają udekorowane z pełnym przepychem sale oraz pojawiają się i znikają kolejni mieszkańcy Sankt Petersburga.

Filmów z wielką sztuką w tle jest naprawdę sporo. Warto wspomnieć jeszcze chociażby o:

• Wolnym dniu Ferrisa Buellera (1986 r.): traficie do Instytutu Sztuki w Chicago i przez dłuższą chwilę będziecie podziwiać dzieła Picassa, Hoppera, Modiglianiego czy Seurata.
• Świat to za mało (1999 r.): po brawurowej ucieczce Jamesa Bonda z jednej z kamienic, zobaczycie go idącego ulicą na tle bryły Muzeum Guggenheima w Bilbao.
• Vinci (2004): cała intryga dotyczy kradzieży Damy z gronostajem. W związku z tym nieunikniona jest wizyta w Muzeum Książąt Czartoryskich oraz przechadzki ulicami Krakowa.