Medytacja polega przede wszystkim na intensywnym skupieniu się na teraźniejszości. Pozwala zwrócić uwagę na szczegóły, odpręża i wpływa pozytywnie nie tylko na samopoczucie, ale i na stan zdrowotny. Może być narzędziem do poznania siebie lub do zrozumienia świata i innych. Ten rodzaj intymnego kontaktu ze świadomością przypomina sytuację obcowania ze sztuką. Poczucie bezpieczeństwa, wewnętrzne wyciszenie i ciekawość często towarzyszą wizytom muzealnym.

W jaki sposób muzea, których główną misją jest najczęściej zaznajamianie ludzi z przeszłością i jej aktywne promowanie, mogą pomóc w nawiązaniu relacji z teraźniejszością? Rozmaite instytucje kultury udostępniają przestrzeń dla tych, którym zależy na tym specjalnym rodzaju skupienia. Sesje praktyk medytacyjnych odbywają się już w muzeach świata. Galeria Sztuki w Manchesterze organizuje takie spotkania skierowane do różnych grup wiekowych – od dzieci do seniorów – oraz dba o to, by towarzyszył im zawsze bliski kontakt ze sztuką.  Instytut Sztuki Współczesnej Uniwersytetu w Pensylwanii oferuje natomiast regularne sesje, w trakcie których specjaliści zajmujący się medytacją przedstawiają zwiedzającym wybrane techniki.

Tego rodzaju spotkania odbywają się również w Polsce. Muzeum Sztuk Użytkowych, będące oddziałem Muzeum Narodowego w Poznaniu, regularnie zaprasza miłośników sztuki do pogłębionej refleksji nad nią. „Medytacje w muzeum” to cykliczne spotkania prowadzone najczęściej przez panie Aleksandrę Podżorską i Marzenę Prusińśką. W centrum tych wydarzeń zawsze znajduje się przedmiot – element wystawy Muzeum Sztuk Użytkowych – oraz związany z nim temat, wokół którego mają krążyć myśli uczestników. Organizatorzy nie narzucają żadnej konkretnej ścieżki czy techniki medytacyjnej i nie wymagają doświadczenia. Równocześnie zapraszają tych, którzy regularnie praktykują.

Spotkania najczęściej odbywają się w przestrzeni muzeum. Reakcją na konieczność przeniesienia działalności w znacznie większym stopniu do Internetu było otwarcie nowego cyklu wydarzeń – „Medytacje poza muzeum”. Organizatorzy oferują możliwość wspólnej medytacji online, skoro obecnie goszczenie dużych grup w murach muzeum jest niewskazane. Zmieniła się forma, ale nie główny cel spotkań – dostarczenie wiedzy na temat historii i sztuki użytkowej oraz wyciszenie i zapanowanie nad niepokojem.

Jednym z przedmiotów wspomagających rozwój duchowy podczas „Medytacji poza muzeum” był korkociąg Alessandro M. projektu Alessandro Mendiniego – włoskiego architekta i designera, mającego szczególne znaczenie podczas rozpowszechniania postmodernizmu. Był między innymi autorem projektów kompleksu teatralnego Teatrino della Bicchieraia w Azzero oraz wieży pamięci w Hiroshimie. Korkociąg Alessandro M. jest uważany za męską wersję jego poprzedniego tworu, korkociągu Anna G., który okazał się dużym sukcesem, szybko stając się jednym z przedstawicieli ikon designu. Tym razem przedmiotowi towarzyszył temat „rozluźnienia”, wokół którego miały krążyć myśli uczestników. Po wysłuchaniu krótkiej historii przyszedł czas do półgodzinnej medytacji – jak zwykle, bez narzucania konkretnej techniki, mającej służyć przede wszystkim refleksji i wyciszeniu.

Bez względu na przestrzeń czy platformę, poziom wiedzy i świadomości związanych z rozmaitymi technikami medytacji, Muzeum Sztuk Użytkowych w Poznaniu wychodzi naprzeciw ludziom zainteresowanych historią. Udowadnia to, że możliwe jest mówienie o sztuce swobodnie, bez zbędnych zależności. Dlatego nie jest najistotniejsze, czy medytacje odbywają się w muzeum, czy też poza nim. Przede wszystkim jest ono nadal obecne i dostosowuje się do wszelkich potrzeb zwiedzających.