W stosunkach państw afrykańskich z Francją, Niemcami, Wielką Brytanią i Belgią rośnie znaczenie kwestii zwrotu dóbr kultury zagrabionych w okresie kolonialnym. Ma ona wymiar symboliczny i praktyczny: podkreśla odejście od postkolonialnych relacji oraz jest środkiem nacisku w stosunkach dwustronnych. Na tym procesie mogą zyskać politycznie również państwa nieobciążone bagażem kolonialnym, w tym Polska.

Około 90% zabytkowych obiektów pochodzących z Afryki Subsaharyjskiej znajduje się w muzeach w Europie, najwięcej w Brukseli, Berlinie, Paryżu, Londynie, Wiedniu i Watykanie. Większość została wywieziona z kontynentu pod przymusem w okresie podbojów kolonialnych. Żądania ich zwrotu pojawiały się od lat 60. XX w., jednak muzea odmawiały, argumentując, że zabytki nie byłyby w Afryce bezpieczne. W obawie przed uszczupleniem zbiorów Wielka Brytania, Francja, Niemcy i Belgia dopiero po 30–40 latach ratyfikowały konwencję UNESCO z 1970 r., która nakazuje zwrot bezprawnie wywiezionych zabytków państwom pochodzenia.

Całość tekstu opublikowanego w Biuletynie PISM na stronie: Polski Instytut Spraw Międzynarodowych

Autor:

Jędrzej Czerep, Analityk Program: Bliski Wschód i Afryka

Jest analitykiem ds. Afryki Subsaharyjskiej w programie Bliski Wschód i Afryka. Doktor nauk politycznych (Instytut Nauk Politycznych UKSW). Współpracował m.in. z think-tankami (Fundacja im. K. Pułaskiego, Royal United Services Institute), organizacjami międzynarodowymi (Rada Europy), mediami (Al-Jazeera, The Guardian), administracją (Urząd ds. Cudzoziemców, Straż Graniczna). Wykładowca Collegium Civitas. Prowadził badania m.in. w Sudanie Południowym (2011), Nigerii (2015), Tanzanii (2018), Sudanie (2019). Posługuje się angielskim, francuskim i hiszpańskim.