Około 70 km na północny wschód od Tuluzy, znajduje się urokliwe, nieco senne miasteczko położone wśród winnic. Albi – miasto, które rzadko jest obierane jako główny cel turystycznych eskapad. Jednakże pochwalić się może niezwykłym w skali całej Francji miejscem. Mowa o Palais de la Berbie, które jest miejscem prezentującym największą spuściznę wybitnego artysty postimpresjonizmu – Henri de Touluse-Lautreca. Mieszkańcy Albi po dziś dzień pamiętają i pieczołowicie pielęgnują pamięć po ich rodaku, dbając o muzeum poświęconym jego twórczości.

Albi stare miasto

Historia Palais de la Berbie sięga średniowiecza, a dokładniej drugiej połowy XIII wieku, kiedy to duchowieństwo Albi w sąsiedztwie katedry św. Cecylii wybudowało okazały pałac. Nie bez powodu architektura obiektu przywodzi na myśli fortecę, miała bowiem świadczyć o władzy i bogactwie tutejszych duchownych. Do tej pory jest jedną z najlepiej zachowanych i najbardziej okazałych rezydencji biskupów francuskich i wraz z całym miastem Albi została wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO w 2010 roku. Wybudowana całkowicie z czerwonej cegły połączonej szarą zaprawą z małymi oknami, otoczona grubym i wysokim murem, sprawia wrażenie bastionu nie do zdobycia. Na próżno szukać tu elementów ozdobnych, jedynymi elementami dekoracyjnymi są efektowne wysokie wieżyczki, ozdobne boniowania wokół okien oraz portal okalający bramę wjazdową. To  dzięki  wprowadzonej  9  grudnia  1905  roku  ustawie, która konsekwentnie rozdzieliła Kościół od państwa, możliwe było przekształcenie rezydencji Palais de la Berbie w muzeum. Nastąpiło to ponad 20 lat po śmierci Lautrec’a, kiedy to jego matka hrabina Adèle de Toulouse-Lautrec oraz marszand i przyjaciel Henriego Maurice Joyant w roku 1922 przekazali do muzeum niezwykle hojną spuściznę po wielkim artyście. Ten dar dla potomnych obejmuje ponad 1000 unikatowych prac wykonanych przez Lautreca, w tym plakaty, obrazy, szkice i grafiki.

Palais de la Berbie

Urodzony 24 listopada 1864 w Albi, pochodzący z arystokratycznej rodziny Henri Marie Raymond Montfa, wicehrabia de Touluse-Lautrec, był jednym z czołowych artystów postmodernizmu. W Paryżu, gdzie spędził niemal całe swoje życie nosił przydomek duszy Montmartre. Jego twórczość bowiem przedstawia życie codzienne tej dzielnicy, a przede wszystkim paryskich domów publicznych, teatrów i kabaretów z Moulin Rouge i Moulin de la Galette na czele. W swojej twórczości Lautrec prezentował hedonistyczny świat tańca, śpiewu, seksu i alkoholu. A wśród czołowych jego dzieł wyróżnić należy chociażby: Studium aktu (1882), plakat Królowa rozkoszy (1892), Taniec z Moulin Rouge (1890) czy Tańcząca Jane Arvill (1892). Po śmierci artysty część niezwykle bogatego dorobku została umyślnie zniszczona przez członków jego rodziny, jednak znaczną większość dzieł znajdziemy właśnie w muzeum Lautreca w Albi. Prócz Albi wybrane prace sygnowane HTL znajdziemy w: Muzeum Narodowym w Pradze, Muzeum Puszkina w Moskwie, Philadelphia Museum of Art w Filadelfii czy Tate Gallery w Londynie.

Muzeum Lautreca

Artysta znany był z tego, iż w swoich pracach w niezwykły sposób starał się uchwycić dynamizm prezentowanej sceny oraz ruch. Jego znakiem rozpoznawczym jest frywolna, szybka kreska wskazująca na indywidualny styl. Jednak pod tą kreską kryło się jakby migawkowe uchwycenie danej chwili i ekspresja ruchów malowanych postaci. Podobnie jak u van Gogha głównymi środkami wyrazu był brak trójwymiaru oraz linia. Lautrec stosował barwy mocno kontrastujące, nasycone tony, w których widać fascynację sztuką japońską. Postacie prezentował często w sposób przerysowany, karykaturalny, a nawet zdeformowany, co miało podkreślać konkretne cechy postaci, ale i czynności którym się oddawały. Był piewcą życia robotników i biedoty skupionych wokół wzgórza Montmartre.

W salonie przy rue des Moulins

Obecnie muzeum jest po kompleksowych pracach renowacyjnych, dzięki którym obiekt zyskał wiele na funkcjonalności. Nowe sale konferencyjne, edukacyjne i audytorium sprawiło, że muzeum stanowi kluczowe centrum kultury miasta. Prace tego wybitnego artysty w sposób niezwykle czytelny zostały wyeksponowane a zaprezentowane dzieła pokazują niezwykła osobowość artysty i wielość tematów jakie poruszał podczas swojej pracy.

(fot. Autor)