Globalne migracje ludzi i rzeczy w XX i XXI wieku sprawiły, że „kulturowa autentyczność” – konstruowana także w odniesieniu do kultury materialnej – coraz bardziej wykracza poza ramy którejkolwiek konkretnej społeczności narodowej lub kulturowej.

W jaki sposób możemy, w tej nowej rzeczywistości, wypracować etyczny sposób opieki nad obiektami, zawierający wielość ich znaczeń i kontekstów, i przyczynić się do powstawania przyszłych – i zorientowanych na przyszłość – wspólnot, które rozpoznają te obiekty jako swoje dziedzictwo?

Próbując udzielić odpowiedzi na te pytania, Erica Lehrer zaprezentuje trzy rodzaje żydowskich artefaktów muzealnych, przedstawiających Zagładę, które mogą wydać się „dziwne”, „osobliwe”, „nieprzystające” w powojennej Polsce. Wykładowczyni omówi strategie kuratorskie, wspierające aktualne możliwości ich zrozumienia i tworzenia się nowych sieci relacji do i wokół nich. Przyjrzy się także konsekwencjom rozpoznania obiektu jako „własny” przez nową wspólnotę dziedzictwa.

Erica Lehrer, jako antropolożka kultury i kuratorka, specjalizuje się w powojennym dziedzictwie i kulturze żydowskiej oraz teorii muzealnej. Autorka wystaw i interwencji partycypacyjnych oferujących krytyczne spojrzenie na kolekcje muzealne. Wykłada na Concordia University w Montrealu, wspólnie z Angelą Failler kieruje projektem Thinking through the Museum: Difficult Knowledge in Public („Myślenie poprzez muzeum: trudna wiedza w przestrzeni publicznej”).

☛ Więcej informacji: www.laboratoriummuzeum.pl.

☛ Organizatorzy: Dom Spotkań z Historią, Laboratorium muzeum
☛ Partner: Muzeum Warszawy

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Projekt zrealizowany przy wsparciu Narodowego Instytutu Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów.