Encyklopedia techniki
Muzea techniki są dla wielu zwiedzających instytucjami trudnymi. Zrozumienie funkcjonowania urządzeń i wynalazków stojących w salach wymaga często, poza specjalistyczną wiedzą wyjaśniającą „jak to działa”, fantazji pozwalającej na wyobrażenie sobie „po co to działało”? „jak się tego używało”? „jak to zmieniło życie ludzi”?
Oczywiście współczesne rozwiązania pozwalają na stworzenie wystaw, które zabiorą widzów w fascynującą podróż do przeszłości, umieszczając dokonania techniczne w ciekawym kontekście za pomocą filmów, symulacji, nagrań, scenografii czy stanowisk do samodzielnego testowania i eksperymentowania. Często poszczególne przedmioty w muzeum są ze sobą „połączone” dzięki spójnej narracji – opowieściom o słynnych konstruktorach, biciu rekordów, czy zmianach społecznych wynikających z wdrożenia nowinek technicznych. Wówczas ekspozycja staje się zrozumiała także dla osób nieposiadających rozległej wiedzy fachowej i nieszczególnie zainteresowanych wiedzą stricte inżynierską. Jednak w Auto & Technik Museum Sinsheim oraz Technik Museum Speyer tego wszystkiego nie ma.
Oba muzea łączy wspólna historia[1]. Na początku lat 90. XX wieku, grupa zapaleńców doszła do wniosku, że potrzebne jest im miejsce do pokazywania szerszej publiczności swoich zabytków techniki, często latami restaurowanych i pielęgnowanych w domowym zaciszu. Niedługo potem powołano stowarzyszenie i utworzono muzeum w Sinsheim, które szybko się rozrosło – z początkowych 5 tys. m2 do 30 tys. m2 powierzchni. Obok wyjątkowej kolekcji oldtimerów, w Muzeum można zobaczyć pojazdy militarne i użytkowe; konstrukcje specjalne wykorzystywane do bicia rekordów; lokomotywy; samochody wyścigowe; samoloty; kilkaset motocykli itd. Część samolotów wystawiana jest na dachu hali – zwiedzający mają unikatową na skalę światową możliwość wejścia zarówno do Tupolewa TU-144, jak i Concorde należącego kiedyś do Air France.
Na początku lat 90. XX wieku nadarzyła się możliwość rozszerzenia Muzeum o poprzemysłowy obszar w położonym niedaleko Speyer. Nowe, duże przestrzenie pozwoliły np. na wystawienie samolotu Boeing 747 „Jumbo Jet” od Lufthansy (także na dachu, z dostępem dla zwiedzających) oraz wahadłowca kosmicznego Buran, który jest jedynym tego typu obiektem udostępnianym w muzeum poza granicami USA i Rosji. Wahadłowiec przybył aż z Bahrajnu przez Rotterdam do Speyer. Każdy transport takich muzealiów do obu instytucji jest nie tylko wydarzeniem medialnym, ale przede wszystkim potężną akcją logistyczną:
W obu miejscach każdy zwiedzający poczuje się najpierw przytłoczony ogromem ekspozycji, potem będzie nieco zagubiony w achronologicznym porządku wystaw, ale ostatecznie pojmie istotę rozwoju technologicznego dzięki samej możliwości doświadczenia bogactwa dorobku w tym zakresie.
Muzea w Speyer i Sinsheim są, przyjmując współczesne kryteria, mało narracyjne i niezbyt nowoczesne. Mają jednak olbrzymie zbiory, które bronią się same – ilością eksponatów, ich wyjątkowością, pasją kolekcjonerów i osób pracujących na rzecz instytucji. Ich kompleksowość sprawia, że oba muzea mają walor encyklopedii techniki, w której alfabetyczna kolejność wpisów niekoniecznie najlepiej odpowiada na pytania „po co to działało”? „jak się tego używało”? „jak to zmieniło życie ludzi”?
[1] Opracowano na podstawie: Auto & Technik Museum Sinsheim. Geschichte des Museums. https://sinsheim.technik-museum.de/de/geschichte-des-museums [odczyt: 30. 04. 2017].
0 KOMENTARZY